Kommentare

Kommentar veröffentlichen

Beliebte Posts aus diesem Blog

Platons Höhle

Wie ein römischer Kardinal aus Platons Höhle floh 5. Juli 2007 | Von Helmut Hansen Dem griechischen Philosophen Platon zufolge sind wir Gefangene unserer sinnlichen Wahrnehmung. Die wahre Welt bleibt uns in aller Regel verborgen. Doch gelegentlich gelingt es einem, diesem Gefängnis zu entkommen. Der römische Kurienkardinal Nikolaus von Kues war von einer von diesen… Das Höhlengleichnis ist eines der bekanntesten Gleichnisse des griechischen Philosophen Platon (427 v. Chr. bis 347 v. Chr.). Es stammt aus dem siebten Buch seines Hauptwerkes Politeia (Pol 514a-517a). Es dient, wie auch die anderen Lehrbeispiele Platons, als Standardlehrbeispiel zur Einführung in die Philosophie, speziell in die Erkenntnistheorie. Es beschreibt einige Menschen, die in einer unterirdischen Höhle von Kindheit an so festgebunden sind, dass sie weder ihre Köpfe noch ihre Körper bewegen und deshalb immer nur auf die ihnen gegenüber liegende Höhlenwand blicken können. Licht haben sie von einem Feuer, das
Mehr anzeigen

Luftsprache

Arbeitstage zur Therapeutischen Sprachgestaltung 2008 Vortrag von Dr. Serge Maintier am 25.10.2008 Die „Luftlautströmungsformen“ der Sprache im Atem: morphodynamisch- akustische Untersuchungen.(mit Filmvorführung aus seiner Doktorarbeit) In der heutigen Sprachwissenschaft wird immer mehr eingesehen, dass die Sprache einen gestischen Ursprung hat. Die Laute, die Silben, die Worten sind umgewandelte Bewegungsabläufe, besser gesagt und im Sinne Rudolf Steiners, Luftgebärde. Sowohl für Eurythmist-innen als für Schauspieler, aber auch für Ärzte und Lehrer betont Rudolf Steiner die Wichtigkeit des Durchfühlens des Lautlichen und gibt dabei Beispiele von Luftgestalten für bestimmte Laute und Worte. ( Lauteurythmiekurs: 25.6.21, Dramatischer Kurs :21.September 24.)Diese Untersuchungen haben nicht direkt mit den therapeutischen Anwendungen oder Auswirkungen der Laute zu tun, aber mit der Quelle, aus welcher wir schöpfen, nämlich das immer zu vertiefende Wesen der Sprache, des Wortes selbst u
Mehr anzeigen

همبستران زندگی

هم بسترانِ زندگی روزِمهتابی و شبِ آفتابی گویی آسمان در این سوی جهان رنگی دیگر دارد ، زمین با جهان می چرخد و آسمان تو گویی درآنجا همچنان می ماند، گاه می گرید ، گاه می نالد، و وقتی روزی و روزهای دیگر خود را نشان می دهد : خاطرهء نیشخندِ غروبش در طلوعش را تداعی می کند، و زمین ولی همچنان می چرخد و می گردد ." تو" می گویی "محکومی" ، "تو" از "رشته های سِرِشته " و از"تقدیر" و"سرنوشت"    می دانی ، "تو " تقدیر را تصویر می کنی و تفسیر ! با "خود" می جنگی تا به "خود" آیی ، ولی فردای دیگر و روزی دیگر رنگ آسمانت، واسارتی که گویی پایانی ندارد ... پرده از دیده گانت بر می کشی وهمان موجود در هیبتی دیگر رودرروی توست ، در و پنجره هایت را می شکنی ، و خانه از نو بر پا می کنی تا از" سرنوشت مختوم" "خود" بگریزی ، فردای دیگر در انتظار آسمانی دیگر ، موجودی دیگر با نیشخندی آشنا در مقابل توست . این بار او دست در حلقومت دارد، و چشم در چشم بر تو می نگرد ، دِشنه در دست و نیشخند آشنا: ـ از پی چیستی ؟! می پرسد گ
Mehr anzeigen